odkąd wróciłam do Norwegii nie potrafię sobie znaleźć miejsca. nic mi się tutaj nie podoba, nic mnie nie cieszy, rzeczy które wcześniej wywoływały mój uśmiech dziś mnie irytują. najbardziej przeszkadza mi chyba to, że tak naprawdę moje życie nie ma żadnego konkretnego znaczenia, nie zmieniam nic na lepsze, nie pomagam ludziom potrzebującym... pracuje żeby jakoś przetrwać, uczę się języka żeby dostać lepszą pracę, żeby zarabiać więcej, ale tak właściwie po co? gdzie w tym sens? nigdy nie obchodziły mnie pieniądze i warunki w jakich mieszkam (no może z wyjątkiem okresu nastoletniego gdzie nie posiadanie swojego pokoju było najstraszniejszą rzeczą pod słońcem) a zmaterializowanie tego świata doprowadza mnie ostatnio do obłędu. szukam wyjścia, ale jak i gdzie?
wierze w to,ze wszystko rodzi sie w nas, w naszej glowie.ale musi byc tego jakis powod. trzeba zawierzac swojej intuicji-moze to niejest to miejsce,ten czas,i ta pora ? a moze to zwykla zimowa depresja ? bo brak slonca i dlugie noce.
ReplyDeletePracuje juz w Krku 3 miesiace i powiem Ci,ze zaczynam odkrywac (nie bedac oczywiscie w Finlandii) ciemne strony Finow. I zastanawiam sie-czy to jest wlsnie to?
I pamietaj,ze najwazniejsi sa ludzie wokol-to oni, w jakis sposob, tworza atmosfere.
Moj nowy blog:http://puolukkadream.blogspot.de/
Aga Sprezyna